Në muajt e fundit, një ndjesi e qartë po përhapet në opinionin publik në Kosovë: marrëdhëniet me partnerët ndërkombëtarë, veçanërisht me Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimin Evropian, nuk duken më aq të ngrohta sa më parë. Edhe pse Kosova vazhdon të deklarohet si aleate e fortë e Perëndimit, mesazhet diplomatike kanë ndryshuar në ton dhe përmbajtje.
Reagimet kritike të ambasadave perëndimore ndaj disa vendimeve të institucioneve të Kosovës, përfshirë çështje që lidhen me veriun e vendit, zgjedhjet lokale dhe dialogun me Serbinë, kanë ngritur pikëpyetje serioze. Për herë të parë pas shumë vitesh, Kosova po kritikohet hapur për “mungesë koordinimi” dhe “veprime të njëanshme”.
Një nga arsyet kryesore të këtij ftohjeje lidhet me dialogun Kosovë–Serbi. Partnerët ndërkombëtarë presin fleksibilitet dhe kompromis, ndërsa institucionet e Kosovës theksojnë sovranitetin dhe ligjshmërinë. Ky dallim në qasje ka krijuar tensione politike dhe diplomatike, që reflektohen në deklarata publike gjithnjë e më të ashpra.
Një faktor tjetër është kriza e brendshme politike. Vonesat në formimin e institucioneve, mungesa e stabilitetit dhe pasiguria për buxhetin e shtetit kanë dobësuar imazhin e Kosovës si partnere e besueshme. Për investitorët dhe aleatët ndërkombëtarë, stabiliteti politik është kusht kyç.
Megjithatë, kjo ftohje nuk nënkupton izolim. Kosova mbetet partnere strategjike e Perëndimit, por sinjalet janë të qarta: pritshmëritë janë rritur. Aleatët kërkojnë koordinim më të madh, dialog më konstruktiv dhe vendime që shmangin tensionet e panevojshme.
Pyetja që shtrohet sot është e drejtpërdrejtë: a do të arrijë Kosova të rikthejë besimin e plotë të partnerëve ndërkombëtarë, apo do të vazhdojë të përballet me presion dhe kritika në skenën diplomatike?
